വഹീദ - ഒരു പകയുടെ കഥ ( എപ്പിസോഡ് 4 )
അടുത്തുള്ള റൂമില്‍ ഉള്ളവരും നാട്ടുകാരും ചേര്‍ന്ന് വാതില്‍ ചവിട്ടി പോളിച്ച് മുറിക്കകത്ത് എത്തുമ്പോഴേക്കും അയാള്‍ പൂര്‍ണ്ണമായി കത്തി തീര്‍ന്നിരുന്നു. ഫയര്‍ഫോര്‍സും പോലീസും എത്തി വിദഗ്ത പരിശോദന നടത്തിയെങ്കിലും തെളിവായി ഒന്നും കണ്ടെത്താനായില്ല.
മനുഷ്യ ശരീരം കത്തി ഉണ്ടായ ആ പുകക്കുള്ളിലൂടെ വെളുത്തു നല്ല നീളം ഉള്ള ഒരു മനുഷ്യന്‍ ആ മുറിയിലേക്ക് കടന്നു. അയാളുടെ മുഖത്തിന്‍റെ ഭൂരിഭാഗവും മീശയും, താടിയുമാല്‍ മൂടപ്പെട്ടിരുന്നു. വിറങ്ങലിച്ചു നിന്നിരുന്നു ഒരു കൂട്ടം ആളുകള്‍ക്കിടയിലൂടെ ഒരു ഭാവമാറ്റവുമില്ലാതെ ആ മനുഷ്യന്‍ നടന്ന് കത്തിയ ശരീരത്തിനടുത്തെത്തി.
കത്തിയെരിഞ്ഞ ആ ശരീരത്തിലെ ഇടതു കണ്ണിനു മാത്രം ഒന്നും സംഭവിച്ചിട്ടില്ല. അയാള്‍ ആ ഇടതു കണ്ണിലേക്ക് സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി. ഏതോ ഒരു അതൃശ്യ ശക്തിയുടെ ഭാവമെന്നോണം, ആരോ അയാളെ ആ കണ്ണിലെ തീഷ്ണതയുടെ ആഴങ്ങളിലേക്ക് വലിച്ചിടുന്ന പ്രതീതി.
അയാളുടെ ചുറ്റുമുള്ള ജനങ്ങളും പോലീസ് ഉദ്യോഗസ്ഥരും മെല്ലെ മാഞ്ഞു പോവാന്‍ തുടങ്ങി. ആ മുറിയുടെ മേല്‍ക്കൂരകളും ചുമരുകളും അഗ്നിയാല്‍ മൂടപ്പെട്ടു. എങ്ങും കറുപ്പ് നിറത്തിലുള്ള പുക. പക്ഷെ ആ മുറിയിലെ ഗന്ധം അവനു സുപരിചിതം ആണ്.
"വഹീത!!!". വിറങ്ങലിച്ച നാക്കുകൊണ്ട് അയാള്‍ പറഞ്ഞു.
പറഞ്ഞു തീരുന്നതിനു മുന്നേ അയാളുടെ മുന്നില്‍ ആയി അവള്‍ പ്രത്യക്ഷ ആയി കഴിഞ്ഞിരുന്നു.
"അനന്ദേട്ടാ... എന്നെ എന്തിനാ കൊന്നു കളഞ്ഞേ...നമ്മള്‍ ഒരുമിച്ചുള്ള ആ ജീവിതത്തിനു വേണ്ടി കാത്തിരുന്ന എന്നോട് എന്തിനാ ഈ ചതി ചെയ്തത് അനന്ദേട്ടാ...പറയ്‌..." അവള്‍ അയാളുടെ ഷര്‍ട്ടിന് കുത്തിപ്പിടിച്ചു ചോദിച്ചു.
അയാൾ പേടിച്ചു പിന്നോട്ട് തെന്നിമാറി.
"നിങ്ങൾ കൊല്ലപ്പെട്ട ആളുടെ ആരെങ്കിലും ആണോ? " മുന്നിൽ നിന്ന പോലീസുകാരൻ അയാളോട് ചോദിച്ചു.
ഒരുനിമിഷം പരുങ്ങലിച്ചതു നിന്ന അയാൾ പറഞ്ഞു.
"എൻ്റെ സുഹൃത്ത് ആണ് "
"ഹും... ഇദ്ദേഹത്തിന് ശത്രുക്കൾ ആരെങ്കിലും?"
"അങ്ങനെ ആരും ഉണ്ടായിരുന്നതായി അറിയില്ല സാർ..."
"ശെരി, നിങ്ങളെ ഇനിയും വിളിപ്പിക്കേണ്ടി വരും..."
അയാൾ ഒന്നും മിണ്ടാതെ മെല്ലെ പുറത്തേക്കു നടന്നു...
തുടരും...
മനുഷ്യ ശരീരം കത്തി ഉണ്ടായ ആ പുകക്കുള്ളിലൂടെ വെളുത്തു നല്ല നീളം ഉള്ള ഒരു മനുഷ്യന്‍ ആ മുറിയിലേക്ക് കടന്നു. അയാളുടെ മുഖത്തിന്‍റെ ഭൂരിഭാഗവും മീശയും, താടിയുമാല്‍ മൂടപ്പെട്ടിരുന്നു. വിറങ്ങലിച്ചു നിന്നിരുന്നു ഒരു കൂട്ടം ആളുകള്‍ക്കിടയിലൂടെ ഒരു ഭാവമാറ്റവുമില്ലാതെ ആ മനുഷ്യന്‍ നടന്ന് കത്തിയ ശരീരത്തിനടുത്തെത്തി.
കത്തിയെരിഞ്ഞ ആ ശരീരത്തിലെ ഇടതു കണ്ണിനു മാത്രം ഒന്നും സംഭവിച്ചിട്ടില്ല. അയാള്‍ ആ ഇടതു കണ്ണിലേക്ക് സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി. ഏതോ ഒരു അതൃശ്യ ശക്തിയുടെ ഭാവമെന്നോണം, ആരോ അയാളെ ആ കണ്ണിലെ തീഷ്ണതയുടെ ആഴങ്ങളിലേക്ക് വലിച്ചിടുന്ന പ്രതീതി.
അയാളുടെ ചുറ്റുമുള്ള ജനങ്ങളും പോലീസ് ഉദ്യോഗസ്ഥരും മെല്ലെ മാഞ്ഞു പോവാന്‍ തുടങ്ങി. ആ മുറിയുടെ മേല്‍ക്കൂരകളും ചുമരുകളും അഗ്നിയാല്‍ മൂടപ്പെട്ടു. എങ്ങും കറുപ്പ് നിറത്തിലുള്ള പുക. പക്ഷെ ആ മുറിയിലെ ഗന്ധം അവനു സുപരിചിതം ആണ്.
"വഹീത!!!". വിറങ്ങലിച്ച നാക്കുകൊണ്ട് അയാള്‍ പറഞ്ഞു.
പറഞ്ഞു തീരുന്നതിനു മുന്നേ അയാളുടെ മുന്നില്‍ ആയി അവള്‍ പ്രത്യക്ഷ ആയി കഴിഞ്ഞിരുന്നു.
"അനന്ദേട്ടാ... എന്നെ എന്തിനാ കൊന്നു കളഞ്ഞേ...നമ്മള്‍ ഒരുമിച്ചുള്ള ആ ജീവിതത്തിനു വേണ്ടി കാത്തിരുന്ന എന്നോട് എന്തിനാ ഈ ചതി ചെയ്തത് അനന്ദേട്ടാ...പറയ്‌..." അവള്‍ അയാളുടെ ഷര്‍ട്ടിന് കുത്തിപ്പിടിച്ചു ചോദിച്ചു.
അയാൾ പേടിച്ചു പിന്നോട്ട് തെന്നിമാറി.
"നിങ്ങൾ കൊല്ലപ്പെട്ട ആളുടെ ആരെങ്കിലും ആണോ? " മുന്നിൽ നിന്ന പോലീസുകാരൻ അയാളോട് ചോദിച്ചു.
ഒരുനിമിഷം പരുങ്ങലിച്ചതു നിന്ന അയാൾ പറഞ്ഞു.
"എൻ്റെ സുഹൃത്ത് ആണ് "
"ഹും... ഇദ്ദേഹത്തിന് ശത്രുക്കൾ ആരെങ്കിലും?"
"അങ്ങനെ ആരും ഉണ്ടായിരുന്നതായി അറിയില്ല സാർ..."
"ശെരി, നിങ്ങളെ ഇനിയും വിളിപ്പിക്കേണ്ടി വരും..."
അയാൾ ഒന്നും മിണ്ടാതെ മെല്ലെ പുറത്തേക്കു നടന്നു...
തുടരും...
Comments
Post a Comment